Złoty podział wykorzystuje się często w estetycznych, proporcjonalnych kompozycjach architektonicznych, malarskich, fotograficznych , znajdziemy go w przyrodzie.. Znany był już w starożytności i przypisywano mu wyjątkowe walory estetyczne. Stosowano go np. w planach budowli na Akropolu. Co najmniej od XX wiek wielu artystów i architektów tworzyło swoje dzieła z zachowaniem złotego stosunku – szczególnie w formie złotego prostokąta, w którym stosunek dłuższego boku do krótszego jest równy złotej proporcji – zgodnie z poglądem, że takie proporcje wyglądają estetycznie. Złoty prostokąt może być rozcięty na kwadrat i mniejszy prostokąt o tych samych proporcjach co rozcinany. Matematycy, począwszy od Euklidesa, badali złoty podział z powodu jego wyjątkowych i interesujących własności. Złoty podział jest także używany w analizie rynków finansowych, w strategiach takich jak zniesienia Fibonacciego. Dlaczego niektóre rzeczy, wnętrza bądź nawet ludzie naturalnie wydają się nam piękniejsi, bardziej idealni? Mocniej przykuwają oko i uważamy je mimowolnie za bardziej harmonijnie zbudowane od innych. Efekt ten jest wywołany przez odpowiednie proporcje, czyli np. stosunek wysokości do szerokości lub stosunek krótszego i dłuższego boku prostokąta. Zapraszam do lektury.
Ważne daty
447–432 p.n.e. - Fidiasz tworzy Partenon, starożytną świątynię zachowującą złote proporcje
1202 - Fibonacci opisuje serię liczb nazywaną dziś Ciągiem Fibonacciego
ok. 1490 - powstaje rysunek autorstwa Leonarda da Vinci Człowiek witruwiański
1835 - Martin Ohm jako pierwszy do opisu kanonu estetycznego używa określenia złoty podział
XX w. - Mark Barr proponuje, aby symbolem złotego podziału uczynić grecką literę φphi – na cześć starożytnego artysty Fidiasza, który złoty podział zawarł w wielu swoich dziełach.
ZŁOTY PODZIAŁ W PRZYRODZIE
Okazuje się, że złoty podział jest wszędzie. Otacza nas z każdej strony. Występuje on w podziale nerwów w liściach roślin, sposobu w jaki rozgałęziają się żyły u zwierząt i ludzi, jest podstawą cyklów fal mózgowych, a nawet można go znaleźć w skali makro w geometrii całych galaktyk, czy kształcie huraganów. W przyrodzie możemy odnaleźć również kształt spirali Fibonacciego przyglądając się układowi ziaren w kwiecie słonecznika, czy morskim muszlom. Bardzo ciekawe jest, że boska proporcja pojawia się często w budowie ludzkiego ciała. W interesujący sposób przedstawił to Leonardo da Vinci na swoim rysunku „Człowiek Witruwiański”. Wynika z niego, że pępek dzieli wysokość człowieka w złotej proporcji. Podobnie łokieć dzieli odległość od barku do koniuszków palców, a także kolano od góry biodra do stopy.